Ο διαγωνισμός της Ευρωβύζιον [ξένη λέξη είναι, όπως θέλουμε τη
γράφουμε!] του έτους 2003 αποτελεί μια μεγάλη εθνική καταστροφή.
Winner takes it
all :(
Η τραγουδίστρια που επελέγη να μας εκπροσωπήσει έφερε το βαρύτιμο
όνομα Μαντώ, όπως και η ηρωίδα Μαυρογένους της ελληνικής εθνεγερσίας. Δυστυχώς
η καλλιτέχνις δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος όχι μόνο του ηρωικού της ονόματος,
αλλά ούτε και της καταγωγής της: λέγεται Σταματ[ελ]οπούλου και προφανώς είναι
απόγονος του Νικήτα Σταματελόπουλου, του γνωστού Νικηταρά ή Τουρκοφάγου.
Τρίζουν τα κόκκαλα…
Η κυρία Σταματ[ελ]οπούλου έχασε. Και δυστυχώς όχι με διαφορά ...στήθους.
Ανεξάρτητα από το ποιο μέρος του σώματος έβλεπαν οι τηλεθεατές, η Μαντώ είδε
(με τα κυάλια!) την πλάτη της ομότεχνής της από την Τουρκία. Την οποία μάλιστα
η εκπρόσωπός μας είχε βοηθήσει στα πρώτα της βήματα. Αυτά έχει η ζωή.
Ακολουθώντας την τακτική του σκωτσέζικου ντους, οι περισσότεροι
ευρωπαίοι (ημών συμπεριλαμβανομένων) αποφάσισαν να χρυσώσουν το χάπι στην Τουρκία.
Πριν λίγο καιρό ανέβαλαν για τις καλένδες την ένταξη του "γίγαντα της ανατολικής
Μεσογείου" στην Ευρωπαϊκή Ενωση και, για να του τη σπάσουν ακόμη περισσότερο,
δέχτηκαν χώρες μινιατούρες όπως η Κύπρος και η Μάλτα (στην επόμενη διεύρυνση
φημολογείται ότι θα μπει μέχρι και το Λιχτενστάιν). Λίγο από τύψεις και ενοχές,
λίγο από διάθεση εξευμενισμού, κάθε χώρα ένιωθε "υποχρεωμένη" να δώσει
κάποιους βαθμούς ή ακόμη και το δωδεκάρι στην Τουρκία.
Θα θέλαμε εδώ να στηλιτεύσουμε τη στάση της ελληνικής επιτροπής.
Οι βαθμοί που έδωσε η Ελλάδα στην Τουρκία ήταν καθοριστικοί για τη νίκη της
τελευταίας. Το χειρότερο όμως δεν είναι η νίκη των Τούρκων, ούτε το ότι η ελληνική
συμμετοχή για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών. Ο εφιάλτης
είναι το γεγονός ότι η Τουρκία θα είναι η διοργανώτρια του επόμενου διαγωνισμού.
ΠΡΩΤΟΝ διότι οι γείτονες θα επιδιώξουν να κλέψουν τα φώτα της
δημοσιότητας, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να είναι συνεχώς στραμμένα επάνω στην
Ελλάδα λόγω Ολυμπιάδας.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ διότι αν διοργανώσουν έναν επιτυχημένο διαγωνισμό (πράγμα
σίγουρο, διότι θα "σκιστούν"), την ώρα που εμείς ακόμη θα αγκομαχούμε
να ολοκληρώσουμε την ολυμπιακή προετοιμασία (με αβέβαια έκβαση), είναι πολύ
πιθανό η ΔΟΕ να αποφασίσει την τελευταία στιγμή την διεξαγωγή των Αγώνων στην
Τουρκία.
Και ΤΡΙΤΟΝ (και φαρμακερόν) διότι η πιθανότερη ημερομηνία διεξαγωγής
του επόμενου διαγωνισμού είναι η αποφράς επέτειος της 29ης Μαϊου. Καθότι πέφτει
και Σάββατο. Φανταστείτε, 551 χρόνια μετά την Αλωση της Πόλης, ολόκληρη η Ευρώπη
να καλείται να γιορτάσει στον Βόσπορο...
Ως Ελληνες έχουμε δύο επιλογές. Η μία είναι να βρούμε μια κατάλληλη
πρόφαση για να αποφύγουμε τη συμμετοχή μας. Η δεύτερη είναι να "κατεβάσουμε"
μια ανεπανάληπτη συμμετοχή, η οποία θα σαρώσει και έτσι θα πάρουμε, όχι την
Πόλη βέβαια, αλλά μια μικρή και γλυκειά εκδίκηση. Ας ελπίσουμε ότι θα βρούμε
τρόπο να περισώσουμε την τσαλακωμένη μας τιμή...
