|
Λασποσπιτοσελίδα
Τέχνες
Ιδού μια παρωδία του Τιτανικού, όπως
την ψάρεψε κάποιος από τους ακούραστους συντάκτες μας
απο το Usenet:
Σκηνή 1η
ΡΟΟΥΖ: Πο πο, αυτό είναι ωραίο πλοίο, ε;
ΚΑΛ: Ναι, φυσικά. Ορίστε οι πίνακες που ζήτησες.
Είναι ενός τύπου που τον λένε Πικάσο. Είμαι βέβαιος ότι
θα μείνει για πάντα αποτυχημένος.
ΡΟΟΥΖ: Χα χα χα. Αυτό είναι πολύ αστείο για το
κοινό μας, γιατί ξέρουν ποιός είναι ο Πικάσο και ότι αυτοί
οι ανεκτίμητοι πίνακες θα βουλιάξουν με το πλοίο.
ΤΖΑΚ: Γειά, με παίζει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Πιθανότατα
έχετε δει τα εκατομμύρια κορίτσια που με λατρεύουν. Είσαι
πολύ όμορφη.
ΡΟΟΥΖ: Ευχαριστώ. Κι εσύ είσαι όμορφος.
ΤΖΑΚ: Το ξέρω. Ομορφότερος από σένα, άλλωστε. Θα
πάρω το λυπημένο μου ύφος, τώρα, για να εξασφαλίσω ότι
οι γυναίκες θα έρχονται ξανά και ξανά για να δουν αυτή
την ταινία. Αργότερα, το μπλουζάκι μου θα βραχεί τελείως.
Για τον ίδιο λόγο.
ΡΟΟΥΖ: Καθώς θα κάνεις αυτό, εγώ θα στέκομαι εδώ
προσπαθώντας να φαίνομαι όμορφη για να κρατήσω σε ενδιαφέρον
τους άνδρες στο κοινό, μέχρι να βουλιάξει το πλοίο και
ο κόσμος αρχίσει να πνίγεται. Θα προσπαθήσω να μείνω ελκυστική
βρέχοντας το φόρεμά μου. Ταυτόχρονα, χωρίς προφανή λόγο,
θα μετρήσω τις σωστικές λέμβους.
ΚΑΛ: Με συγχωρείτε που παρεμβαίνω. Δεν σε γουστάρω,
αν και έσωσες τη ζωή της αρραβωνιαστικιάς μου. Θα σε περιφρονήσω
και θα σε μεταχειριστώ σα σκουπίδι επειδή είσαι φτωχός,
και μετά πιθανότατα θα ασκήσω βία στην αρραβωνιαστικιά
μου και μετά, απλά και μόνο για να σιγουρέψω το ότι το
κοινό με μισεί, και ότι ο χαρακτήρας μου είναι εντελώς
μονοδιάστατος, μπορεί και να πετάξω κάποιον ηλικιωμένο
στο νερό.
ΚΟΙΝΟ: Μποοου! Σε μισούμε. Αν και όλοι οι αληθινοί
άνθρωποι έχουν κάποια, έστω λίγα, χαρίσματα, δεν έχουμε
δει κανένα δικό σου και επιπλέον, προσπαθείς να μπεις
ανάμεσα στον Λεονάρντο και την Κέιτ και γι’ αυτό σε μισούμε.
Μπου!
Σκηνή 2η
ΤΖΑΚ: Χαίρομαι που τους ξεφύγαμε, ούτως ώστε να
μπορείς να απατήσεις τον αρραβωνιαστικό σου.
ΡΟΟΥΖ: Κι εγώ. Αν και είμαι αρραβωνιασμένη μ’ αυτόν
και έχω υποσχεθεί να τον παντρευτώ, δεν βλέπω γιατί να
μην ανέβουμε μαζί στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου και
να αχνίσουμε τα παράθυρα. Το ότι είμαι η ηρωίδα της ταινίας
θα βοηθήσει αναμφίβολα τους θεατές να με συγχωρήσουν γι’
αυτό, αν και οι ίδιοι θα ήταν σίγουρα ΠΟΛΥ θυμωμένοι αν
ο αρραβωνιαστικός μου έκανε το ίδιο πράγμα σε μένα.
ΤΖΑΚ: Συμφωνώ. Πρώτα, θα ήθελα να σε ζωγραφίσω.
ΡΟΟΥΖ: Μπορώ να βγάλω τα ρούχα μου τώρα:
ΤΖΕΗΜΣ ΚΑΜΕΡΟΝ: Ναι.
ΡΟΟΥΖ: Μα, μπορεί μια ταινία με πέντε λεπτά συνεχόμενης
γύμνιας να είναι επιτυχημένη, για παράδειγμα, στο Provo,
Utah, όπου το κοινό μάλλον δεν δέχεται τέτοια πράγματά;
ΤΖΕΗΜΣ ΚΑΜΕΡΟΝ: Θα στοιχημάτιζα ευχαρίστως ότι
για τις τρεις πρώτες εβδομάδες, κάθε προβολή στο Wynnsong
Theatre που βρίσκεται στην πόλη αυτή, θα είναι sold out.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Σύμφωνα με τον διευθυντή του κινηματογράφου
Wynnsong, Ματ Πάλμερ, αυτό ακριβώς έγινε.
ΡΟΟΥΖ: Εντάξει, τότε. (ήχος από ρούχα που πέφτουν
στο έδαφος)
Σκηνή 3η
ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ: Καπετάνιε, πρόκειται να χτυπήσουμε
ένα παγόβουνο.
ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ: Θαυμάσια. Χρειάζομαι λίγο πάγο για
το ποτό μου. (ήχος κατάποσης)
ΠΑΓΌΒΟΥΝΟ: ΜΠΑΜ!
ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ: Κάτι δεν πάει καλά.
ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ: Aσπρο πάτο!
ΚΟΙΝΟ: (ησυχία)
ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ: Αυτό ήταν τραγική ειρωνεία, ηλίθιοι.
ΚΟΙΝΟ: Μπου! Που είναι ο Λεονάρντο;
ΤΖΑΚ: Περιέπεσε στην αντίληψή μου ότι αυτό το καράβι
βυθίζεται.
ΡΟΟΥΖ: Αυτό είναι άσχημο.
ΤΖΑΚ: Θα ‘θελες να εξακολουθήσουμε να συμπεριφερόμαστε
ανήθικα-αλλά-δικαιολογημένα;
ΡΟΟΥΖ: Αμέ. Ας αχνίσουμε παράθυρα.
ΚΑΛ: (παραδίπλα) Νιώθω αδικημένος. Για να διασφαλίσω
την ηθικά-αμφιλεγόμενη-αλλά-παραδόξως-λιγότερο-ενοχλητική-από-τη-δική-σου
προσωπικότητα, θα δέσω με χειροπέδες τον Τζακ σ’ αυτό
τον σωλήνα, εδώ, σ’ ένα δωμάτιο που σύντομα θα γεμίσει
νερό, συνέπεια του γεγονότος ότι βυθιζόμαστε, κάτι που
νομίζω ότι αναφέρθηκε και προηγουμένως.
ΤΖΑΚ: Γιατί δεν με πυροβολείς για να τελειώνουμε;
ΚΑΛ: Γιατί τότε δεν θα μπορούσες να γλιτώσεις και
να σώσεις την Ρόουζ από μένα. Φυσικά, θα πεθάνεις ούτως
ή άλλως...
ΚΟΙΝΟ: Μην μας το χαλάς!
ΤΖΑΚ: Έχει δίκιο, ωστόσο. Είμαι καταδικασμένος.
ΚΟΙΝΟ: Αχου, τι χαριτωμένος που είναι όταν είναι
καταδικασμένος...
ΚΑΛ: Σας μισώ όλους.
Σκηνή 4η
ΤΖΑΚ: Δεν θα πεθάνουμε. Τουλάχιστον εσύ δεν θα
πεθάνεις.
ΡΟΟΥΖ: Το νερό είναι πολύ παγωμένο.
ΤΖΑΚ: *γκλουγκλουγκλ*
ΡΟΟΥΖ: Πάει, πέθανε. Θα κολλήσω τα παγωμένα μου
χείλη σ’ αυτή τη σφυρίχτρα.
Σκηνή 5η
ΓΡΙΑ ΡΟΟΥΖ, 150 ΧΡΟΝΩΝ: Και έτσι ο Τζακ με έσωσε
από τον κακό αρραβωνιαστικό και με βοήθησε να ανέβω σε
ένα ξύλο που επέπλεε. Φυσικά, αν δεν είχα γυρίσει για
να σώσω ΑΥΤΟΝ, θα μπορούσα να έχω μπει σε μια κανονική
βάρκα και να μην πάγωνα ολομόναχη με τη σφυρίχτρα κολλημένη
στο στόμα. Τέλος πάντων, αυτός είναι ψόφιος τώρα, και
εγώ είμαι περίπου χιλίων ετών και θέλω να πάω στο μπάνιο.
Έι, που πάτε. Μην φεύγετε, γαμώτο. Είπα θέλω να πάω στο
μπάνιο. Είμαι γριά γυναίκα και μιλούσα τρεισήμισι ώρες.
Μη φεύγετε, θα σας κοπανήσω στο κεφάλι με αυτό το τεράστιο
διαμάντι. Ελάτε δω!
(Fade to black. Τίτλοι τέλους, συνοδευόμενοι από το ενοχλητικό
τραγούδι της ενοχλητικής Celine Dion και τον ήχο του Τζέημς
Κάμερον καθώς μετράει λεφτά)
Ιδού και το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο, δια τους αγγλομαθείς:
(Scene 1)
ROSE: Why, this is a fancy boat, isn't it?
CAL: Yes it certainly is. Here is the art you asked
for. It is by an artist named Picasso. I am certain he will
amount to nothing.
ROSE: Ha ha ha. That is very funny to our 90's audience,
because they know these priceless paintings will sink with
the boat.
JACK: Hello, I'm played by Leonardo DiCaprio. Perhaps
you have seen the many girls who worship me. You are very
pretty.
ROSE: Thank you. So are you.
JACK: I know. Prettier than you, in fact. I am going
to put on my "brooding" face now, to ensure that women will
keep coming back again and again to see this movie. Later,
my white shirt will be soaking wet.
ROSE: While you're doing that, I will concentrate
on standing here and looking pretty, to keep the men in
the audience interested until the boat sinks and people
start dying. I'll try to stay attractive by getting my dress
wet. Meanwhile, for no apparent reason, I'll count the lifeboats.
CAL: Excuse me. I do not like you, even though you
saved my fiancee's life. I am going to sneer at you and
treat you like dirt because you're poor, and then I'll probably
be physically abusive to my fiancee, and then, just to make
sure the audience really hates me, and to make sure my character
is entirely one-dimensional, perhaps I'll throw an elderly
person into the water.
AUDIENCE: Boo! We hate you! Even though all real
people have at least a few admirable qualities, we have
not been shown any of yours, and plus, you're trying to
come between Leonardo and Kate, and so therefore we hate
you! Boo!
(Scene 2)
JACK: I'm glad we snuck away like this so that you
could cheat on your fiance.
ROSE: So am I. Even though I am engaged to him and
have made a commitment to marry him, that is no reason why
you and I cannot climb into the backseat of a car and steam
up the windows together. The fact that I am the heroine
of the movie will no doubt help the audience forgive me
of this, though they would probably be VERY angry indeed
if my fiance were to do the same thing to me.
JACK: I agree. First, I would like to draw you.
ROSE: Can I take my clothes off now?
JAMES CAMERON: Yes.
ROSE: But can a movie with five minutes of continuous
nudity be at all successful in say, Provo, Utah, where the
audiences might not stand for that sort of thing?
JAMES CAMERON: I would be willing to bet that for
the first three weeks the film is in release, every single
showing at Wynnsong Theater in Provo will sell out.
NARRATOR: According to Wynnsong manager Matt Palmer,
that is exactly what happened.
ROSE: All right, then. (sound of clothes hitting
the floor)
(Scene 3)
FIRST MATE: Captain, we're about to hit an iceberg.
CAPTAIN: Great, I could use some ice for my drink.
(sound of drinking)
ICEBERG: (hits boat)
FIRST MATE: That can't be good.
CAPTAIN: Bottoms up!
AUDIENCE: (silence)
FIRST MATE: That was irony, you fools.
AUDIENCE: Boo! Where's Leonardo?
JACK: I have been informed that this boat is sinking
ROSE: That is terrible
JACK: Would you like to engage in some more immoral-but-justified
behavior?
ROSE: Certainly. Let's steam up some windows.
CAL: (aside) I'm getting the raw end of the deal
here. To cement my morally-dubious-yet-somehow-less-annoying-than-you
personality, I am going to handcuff Jack to this pipe, here
in a room that will soon be filling with water, due to the
fact that we are sinking, which I believe has been mentioned
previously.
JACK: Why don't you just shoot me?
CAL: Because then you wouldn't be able to escape
and save Rose from me. Of course, you're going to die anyway...
AUDIENCE: Don't spoil it for us!
JACK: He's right, though. I am doomed.
AUDIENCE: Aww, look how cute he is when he's doomed.
CAL: I hate you people.
(Scene 4)
JACK: We're not going to die. At least you're not.
ROSE: This water is very cold.
JACK: *glugglugglug*
ROSE: He's gone. I'll just freeze my lips to this
whistle.
(Scene 5)
150 YEAR OLD ROSE: And that's when Jack rescued me
from my evil fiance and helped me float on a board in the
water. Of course, if it hadn't been for having to rescue
HIM, I could have gotten on an actual lifeboat, and not
frozen my legs off. Anyway, he's pretty much dead now, and
I'm well over a thousand years old, and who's making my
supper? I need a bath. Turn down that Enya music, it's making
my ears hurt. You kids today, with your loud music. Why,
when I was - hey! Don't you walk away from me, Mr. Snooty-Patootie!
I'd turn you over my kneee, if I had one. I'll beat you
in the head with this huge diamond! Come back here!
(Fade to black. Roll credits, accompanied by that annoying
Celine Dion song and the sound of James Cameron counting
a huge pile of cash.)
|
|
