Υλικά: 1 Ηλεκτρισμένος Ανθυπολογιστής, μισό κιλό RAM φρέσκια Ταϊβάνας (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και μνήμη ολικής αλέσεως αν βρείτε στη Στουρνάρη), ένα τέταρτο ψιλοκομμένη κασέ 15 μιλινανοσεκόντς, τρία τρίτα της ώρας καλώδια τροφοδοσίας, επτακόσια τζαμπεράκια βραχυ-κυκλωμένα αναμεταξύ τους ανά τετράδες, δυόμιση τριακοσιοστά τρίτα ROM φλασάτη με χαλασμένο το αριστερό φλας, δύο μητρικές σε παράλληλη διάταξη με τα λοκαλ μπαςς χιαστί, τέσσερα φατνία με ενσωματωμένους ολοκληρωτές διηλεκτρικού ρεύματος, 101 έως 102 πλήκτρα πιέσεως αντιστατικά, οθόνη από κρύσταλλο χαλαζία, κατά προτίμηση τζαμένια με υπερστατική αλληλοκάλυψη εκθαμβωτικού οδοστρώματος, ένα ποντίκι μεγέθους αρκούδας (αρουραίος και ωραίος για να τραγουδάει ο νέος), 200 κιλοβατώρες ρέμα, οχτώμιση κιλά αμπέρ και έναν επεξεργαστή πασπαλισμένο με το κοκαλάκι της νυχτερίδας για να μην κολλάει στις συνεχείς αφαιρέσεις, AMD κατά προτίμηση γιατί αυτοί οι Intel δεν τρώγονται ρε παιδάκι μου. Διαδικασία μαγειρέματος (processing): Δεν ψιλοκόβουμε τη RAM και δεν την τηγανίζουμε σε σιγανή φωτιά επί τέσσερα λεπτά και χοντρά της ώρας. Δεν αφήνουμε από βραδύς τη ROM τη φλασάτη μέσα σε κρασί Βουργουνδίας για να μαλακώσει. Κατόπιν, Δεν ρίχνουμε σε χύτρα συχνότητας τον επεξεργαστή γιατί μπορεί και να μαλακώσουν τα ποδαράκια του. Δεν ανακατεύουμε για ένα μεσημέρι μέχρι το απόγευμα και όταν πάει να σουρουπώσει. Δεν γαρνίρουμε με αντικειμενοστραφή μετροπρογραμματισμό για να μην χυλώσει. Το αφήνουμε δύο με επτά ωρίτσες σε σιγανή φωτιά και όταν γίνει το δοκιμάζουμε με τα Νόρτον Γιουτίλιτις, βέρσιον Τάδε. Αν δεν ψήθηκε καλά το τρώμε μισοψημένο, αλλιώς το ξαναβράζουμε σε υψικάμινο για καλύτερα αποτελέσματα. Αν κάτι δεν πήγε καλά ή το ΠΙΣΙ που χρησιμοποιήσατε ήτανε ΜάκηDOS, τραβάτε ντουγρού στην Αγορανομία! Δεν είναι δυνατόν να μας ταϊζουνε σαβούρα κι εμείς να την τρώμε! Δε μασάμε!_